- prorepo
- prō-rēpo, psi, ptum, 3, v. n., to creep forth, crawl out, come out in a gradual or unobserved manner ( poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.:II.
(formica) non usquam prorepit,
Hor. S. 1, 1, 37:cum prorepserunt primis animalia terris,
id. ib. 1, 3, 99:cochleae prorepunt e cavis terrae,
Plin. 8, 39, 59, § 140:aegri quoque ad conspectum tui prorepere,
Plin. Pan. 22, 3.—Transf.A.To creep along, crawl forwards to a place:B.rumore caedis exterritus prorepsit ad solarium proximum,
Suet. Claud. 10.—Of inanimate subjects, to come forth gradually, to put forth, to ooze out, exude, of the vine:prorepentes oculi,
Col. 11, 2, 38; 3, 10, 3:pampinus e duro prorepsit,
id. 4, 22, 4:tardaque sudanti prorepunt balsama ligno, Claud. Nupt. Honor. et Mar. 96: ne palmites libero excursu in luxuriam prorepant,
Col. 5, 5, 13:umor lente prorepit,
gradually flows off, id. 2, 16, 5:nervus prorepit usque ad ultimam partem caudae,
extends, id. 7, 12, 14.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.